കല്ല്യാണരാത്രിമുതൽ
അവളയാളെ
വിവർത്തനം ചെയ്തു തുടങ്ങി
അല്ലറച്ചില്ലറ ബിംബമോഷണങ്ങൾ
കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ടു
വഴക്കൊന്നെങ്കിലും വേണം
മാറാതോരോ ദിനത്തിലും
എന്ന വൃത്തലക്ഷണം
ദാമ്പത്യ കാവ്യശാസ്ത്രത്തിങ്കൽ
മുതൽകൂട്ടി
വിവർത്തനം ചെയ്യുമ്പോൾ
നഷ്ടപ്പെടുന്നത് കവിത എന്ന്
ഒരു ഗാലറി ക്ലാസ്പറഞ്ഞതോർത്ത്
കുതിര എന്നയാളെഴുതുമ്പോൾ
കഴുതയെ ധ്വന്യാത്മകമായി കണ്ടു
പിന്നെപ്പിന്നെ
ഉറക്കത്തിൽ ചോദിച്ചാലും ചൊല്ലുന്ന
ഒരു കവിതയായ് മാറി
ചെണ്ടക്കൊട്ട് മുങ്ങിത്താണുപോവുന്ന
പച്ചക്കുന്നിൻ ചെരുവിൽ
സൂര്യനിൽനിന്ന് അന്നജമുണ്ടാക്കുന്ന
കുറ്റിച്ചെടിപോലെ
ഞാൻ എല്ലാം മലയാളത്തിൽ
സ്വാംശീകരിക്കുന്നു
മലയാളം എന്റെ ഹരിതകം
വരിയിൽ വിരി വെച്ച്
പേരുകൊണ്ട്
കാട്ടിലൊരിടത്തിരിക്കണം
“പേരിലെന്തിരിക്കുന്നു“വെന്ന്
കറുപ്പായ് നാടുനീളെ അലഞ്ഞു
അൻവർ അലിയുടെ കവിതപ്പുറത്ത്
കാട്ടിലും ചുളുവിലൊന്നുപോയി വന്നു
കവിതയിലേക്കുള്ള ഭസ്മം
വാവരുപള്ളിയിൽ നിന്നും വാരി
കേരളക്കരയിൽ
ഒരു കന്നി മദ്യപനും
ഉണ്ടാകാതിരിക്കുമ്പോൾ…
എന്ന് ആർക്കോ വാക്കും കൊടുത്തു
ശരണമില്ലയ്യപ്പാ.. എന്ന്
കവികളെക്കൊണ്ടും പറയിച്ചു
യാത്രയുടെ മരങ്ങൾ വളരുന്ന
കാൽ വേരുകൾക്കിടയിൽ
വഴിയിൽ വിരി വെച്ചു
നാലുവരി കീശയിലും വെച്ചു
ചുണ്ടുകൾക്ക് താഴിട്ട്
ചോദ്യമില്ലാതെ ഉരുളുന്ന
കഥയുടെ തിരിമറിച്ചിലുകൾക്ക്
ദിശപകരുന്ന ശബ്ദമില്ലാത്ത വാക്ക്
കുശുകുശുപ്പായ്
തീ പിടിച്ചവാലായ്
പറന്നുവരുന്ന മുദയായ്
പിളരുന്ന ഭൂമിയായ്
ആത്മഹത്യയുടെ ഓളംതല്ലലിളകും
അനന്തതയുടെ ഫണമായ്
പള്ളികൊള്ളും വർത്തമാനത്തിന്റെ
ചക്രായുധത്തിൽ തിരുകി
കലിയുഗത്തിലും കൈനാട്ടിയാവാൻ
മാംസത്തിൽ ജനിച്ച്
ആംഗ്യത്തിൽ വളർന്ന്..
“ഇന്നത്തേയ്ക്ക് ഇതുമതി..നാളെയും വേണ്ടേ?”
ഷാപ്പിന്റെ നടയിൽനിന്നു തള്ളപ്പെട്ട്
പതിവുപോലെ സ്വന്തംഭാരവും പേറി
റോഡ് വക്കിലെ പൊന്തക്കാട്ടിൽ
മൂത്രമൊഴിക്കുമ്പോൾ
“ന്റമ്മോ”
മുമ്പിലെ മതിലിൽ പെങ്ങടെ മോൾ!
“ഇവളെന്താ ഇവിടെ ഈ നേരത്ത്”
ആലോചിച്ചു …പിടികിട്ടിയില്ല
എല്ലാകാര്യങ്ങൾക്കും ഒരുരാത്രികൊണ്ടുതന്നെ
ഉത്തരംകാണെണ്ടതില്ലല്ല്ലോ എന്ന്
സമാധാനിച്ചു
ഇടവഴിയിൽ
രാത്രിഅഴിച്ചിട്ട ഇരുളിൻപനങ്കുല
ഇലക്ട്രിക് പോസ്റ്റിൽ
വിളക്കുവെയ്ക്കുന്നു യുവകന്യകകൾ
വോട്ട് തരില്ലേ എന്ന്
ചിരിയുടെ ചുണ്ണാമ്പ്
പല്ലും നഖവും മുടിയുമായി
ഒരു ടോർച്ച് വീട്ടിലെത്തുന്നു
അൻപതുശതമാനം കത്തിയ
അൻപതുശതമാനം പുകഞ്ഞ
ആ വിറകുകൊള്ളി എവിടെ?
ഒരു ബീഡികത്തിയ്ക്കാൻ…
കുത്തുശീട്ട് ചിറകടിച്ച ഉമ്മറത്ത്
തഴപ്പായയിൽ ടപേന്ന് മലർന്ന് വീണു
ഒരു ശീട്ടുകെട്ട് രാജ
അവൾ ബസ് കാത്തുനിൽക്കുന്നു
റോഡരികിലെ പുറമ്പോക്കിൽ
കൽ‌പ്പണിക്കാർ കൊത്തുന്നു
അമ്മി,കുട്ടി
തൊട്ടിൽ,കരച്ചിൽ….
രൂപം മാറാൻ കല്ലുകൾ
നിരനിരയായി കിടക്കുന്നു
കൽ‌പ്പണിക്കാർ കൊത്തിക്കെണ്ടേയിരിക്കുന്നു
ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ
പെണ്ണുടൽ കൊത്തുന്നു
അവൾ ബസ് കാത്തുനിൽക്കുന്നു
ഒരുകല്ല് അരകല്ലാവാൻ
നീലസാഗരം
ധ്വനിപ്രിയ കവിതാസമിതിയിൽ ചർച്ച,
ഇന്നത്തെ കവിത: മറപ്പുര
മറപ്പുര വളച്ചുകെട്ടിയ ഒരു വാക്കാണെന്നും
എന്തുവേണമെങ്കിലും
അതിനുള്ളിൽ സംഭവിക്കാമെന്നും
ഒറ്റവാക്കിൽ ഒരു കവിതയെന്നും കവി
സ്ത്രീകളുടെതാണെങ്കിൽ
അതിന് വേറൊരു മാനം എന്നൊരാൾ
പൂവിതളായ്
തലയിൽ തകർന്നുവീഴുന്നത് എന്ന് വേറൊരാൾ
മിഴികൾക്കുത്സവമേകാൻ
ഒളികണ്ണന്മാർ തിരനോക്കുമ്പോഴാണ്
സാധാരണ സാഗർ
നീലസാഗർ ആവുന്നതെന്ന് ഉള്ളിലൊരാൾ
23 x 11 സെ. മീ.
തൊഴിലന്വേഷകരെല്ലാം
സ്വന്തം മേലവിലാസം
ഉള്ളടക്കം ചെയ്യുന്നുണ്ട്
അതിനും മുൻപേ അവർ
പൂച്ചയെ നാടുകടത്തുന്നുമുണ്ട്
“എങ്ങോട്ടാ ഈ നേരത്ത്?”
“ഇതാ ഇവിടെ വരെ”
റെയിൽ‌പ്പാളങ്ങൾക്കും
കൈതക്കാടുകൾക്കുമപ്പുറം
പുച്ചയെ വിജനതയുടെ കൈയിൽ
ഏൽ‌പ്പിക്കുന്നുണ്ട്
നിലാവ് അതിനെ നക്കുന്നുണ്ട്
ഉള്ളടക്കത്തിനായ്
ഉള്ളുരുകി
ഇലനുള്ളി തിരിനുള്ളി
ഇളവെയിലായ്
പറമ്പിലുലാത്തുന്നുണ്ട്
ഒടുവിൽ
സ്വയം നാടുകടത്തുന്ന
ഒരു വിചിത്രമൃഗം
ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിൽ ജനിക്കുന്നുണ്ട്
